سلام دوستای خوبم. خوبین؟ خوشین؟ سلامتین؟ خوش اومدین به جشن ما. امیدوارم به همتون خیلی خوش بگذره و این جشن براتون به یاد موندنی بشه و هر موقع یادش می­افتین لبخند به لباتون بیاد و یاد چیزایی که یاد گرفتین بیافتین. بگین ببینم امروز چه روزیه؟ چرا اومدین جشن؟ بله درسته امروز روز ولادت امام اول ما و جانشین پیامبر عزیز ما امیر المؤمنین علی علیه السلام هست. مام اومدیم یه جورایی تولد بگیریم دیگه نه؟

خب، خوبه. فک کنم همتون آماده­ ی یه برنامه ­ی خوب و پرانرژی باشین. بیاین مثل همه­ ی کارها این برنامه رو هم با نام و یاد خدا شروع کنیم.

من امروز یه آیه انتخاب کردم که براتون بخونم و از شما هم بخوام که اگه دوست دارین توی خونه این آیه رو کار کنین و یاد بگیرینش. آیه ­ی 207 بزرگترین سوره­ ی قرآن. چه سوره­ ای منظورمه؟ بله بقره. این آیه رو من می­خونم (یا برای بچه ­ها پخش کنید هم صوتی و هم تصویر آیه) شما هم با من همخوانی کنین و دفعه ­ی دوم بلندتر بخونین تا یاد بگیرین.

بچه ­ها! یکی از بزرگترین نعمت­ هایی که خدا به ما داده، جونمون هست. کسانی که خدا رو خیلی خیلی خیلی دوست دارند، حاضر هستند که جونشون رو که خدا بهشون هدیه داده، در راه خدا بدهند. ما توی این دنیا آمده ­ایم تا زنده باشیم و خوب و با اخلاق و ایمان زندگی کنیم، نه این که مشتاق مرگ باشیم. اما گاهی اوقات، خدا از آدم می­خواد که جونش رو به خطر بیندازه تا به هدف با ارزشتری برسه.

در یکی از سوره ­های دیگه قرآن که اسمش حجرات یعنی خانه ­ها هست، آیه 15ام می­خوانیم:

افراد با ايمان كسانى هستن كه خدا، و پيامبر او رو باور کرده و به آن­ها شک نمی­ کنند و با مال و جان خود در راه خدا جهاد مى­ كنن. به راستى که اون افراد، افراد با ايمانی هستن.

خلاصه، ما توی پیامبرها و جانشینانشون می­ بینیم که خیلی­ هاشون حاضر شده ­اند به خاطر خدا جونشون رو به خطر بیندازند. مثلا پیامبر ما که کفار بارها و بارها قصد کشتنشون رو کردند، یا حضرت علی یا امام حسین توی کربلا. حالا خوب گوش بدین که می­خوام ماجرای یکی از جانفشانی­ های مهم تاریخ اسلام رو براتون تعریف کنم:

پيامبر اسلام (ص) در سال دهم بعثت، حامى و مدافعشون يعنى حضرت ابوطالب رو از دست داده بودن و هنوز ناراحت عموشون بودن که حامى بزرگ ديگرشون يعنى همسر گرامیشون حضرت خدیجه رو هم از دست دادن. همین موقع ­ها بود که مشركان مکه تصميم گرفتن به هر قيمتى شده، نداى توحيد پیامبر رو خاموش کنن و برای پیامبر نقشه­ های بدی کشیدن.

در این شرایط وحى الهى درباره ­ی ستايش ايمان حضرت على (ع) بر قلب پيامبر نازل شد، و ايمان و وفاى حضرت على (ع) رو ستایش کرد و فرمود: (و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضاه الله و الله رئوف بالعباد).

حضرت على (ع) از آغاز شب در جای پيامبر خوابیده­ بودند و چهل نفر آدم­کش اطراف خانه پیامبر رو محاصره كرده بودن و از شكاف در داخل خانه رو نگاه می­ کردن تا مطمئن بشن پیامبر سر جاشون هستن، ولی خب نمی­دونستن که کسی که در جای ایشون خوابیده پیامبر نیست و حضرت علی (ع) هست.

 و حضرت على (ع) با قلبى مطمئن و آرام در جای پيامبر خوابیده­ بودن.

فرمان حمله به خانه صادر شد و مأموران با شمشيرهاشون به طور دسته جمعى به خانه­ ی پيامبر حمله کردند و ناگهان ديدن كه تيرشون به سنگ خورده و پيامبر اونجا نیستن و از مکه بیرون رفتن و حضرت على (ع) جای ایشون خوابيدن. این بود که این آیه­ ای که خوندیم نازل شد.

امروز هم سالروز ولادت امیر مؤمنان حضرت علی (ع) هست و برای همین ما دور هم جمع شدیم تا جشن بگیریم و دربارشون بیشتر بدونیم و درس بگیریم و سعی کنیم تو زندگی خودمون اون­ها رو انجام بدیم. و همینطور چون حضرت علی (ع) پدر مهربان ما شیعیان هستن ما این روز رو روز پدر هم می ­دونیم و نه تنها برای امام علی (ع) جشن می ­گیریم و شادی می­ کنیم، برای پدرهامون هم هدیه می­خریم و روز پدر رو بهشون تبریک می­گیم و سعی می­کنیم بیشتر از قبل قدرشون رو بدونیم و بهشون احترام بگذاریم.

فقط یادمون باشه که امام زمان ما هم پدر مهربونمون هستن که الان هم در بین ما هستن و حتی بیشتر از پدرهای خودمون به فکرمونن و بهمون کمک ­هایی می ­کنن که ما شاید خیلی­ هاشون رو نمی ­دونیم و تشکر نمی­ کنیم. امروز فرصت خوبیه که از ایشون هم تشکر کنیم و بهشون تبریک بگیم.

پرزی بحث تاریخی در مورد ولادت و زندگانی حضرت علی (ع) تا زمان هجرت

http://prezi.com/107eilrnt187/?utm_campaign=share&utm_medium=copy&rc=ex0share

اسلاید 2: در سیزدهمین روز از ماه رجب، زنى باردار، با چهره‌اى شكسته، به دور خانه خدا بى­تابانه مى‌گشت و با انگشتان لرزانش به پارچه­ ی کعبه چنگ زده بود و در حالى كه قطرات اشكش سیل آسا به صورتش مى‌ریخت، زیر لب مى‌گفت:

پروردگارا! من به تو ایمان آورده‌ام و به كتاب و پیامبر تو ایمان دارم. پروردگارا! من جدم “ابراهیم خلیل” كه بینان گذار این خانه ­­ست، ایمان دارم. پروردگارا! تو رو سوگند مى‌دم به حق بنیان گذار این خانه، و به حق این کودکی كه در شكم دارم، این زایمان رو بر من آسان و مرا کمک کن. ناگهان سنگ دیوار کعبه ترک خورد و راهی باز شد و آن زن باردار وارد کعبه شد. هیچ کس باور نمی­ کرد كه سنگ باز بشه و زن بارداری رو در خودش جاى بده؟!

حیرت و تعجب مردم وقتی زیادتر شد كه تلاش پرده داران كعبه، برای باز کردن  قفل در به نتیجه نرسید و در کعبه باز نشد.

در حالیکه همه ­ی مردم منتظر بودن ببینند که در کعبه چه اتفاقی افتاده و چه بر سر اون زن آمده، بعد از 3 روز همان سنگ باز شد و فاطمه بنت اسد در حالى كه مولود كعبه رو در آغوش گرفته بود به بیرون آمد.

صداى هلهله بلند شد و ابوطالب، عمو و برترین حامى حضرت محمد (ص) در حالى كه برق شادی در چشمانش دیده می­ شد، رو به مردم گفت::

اى مردم! ولى خدا در خانه خدا متولد شد.

اسلاید 6: حضرت علی در کودکیشون با بقیه بچه­ ها فرق داشتند. هم اخلاقشون کاملا متفاوت بود و هم نیروی زیادی داشتند، به طوری که توی مسابقه­ ها از بقیه برنده می­ شدند. در نوجوانی، در عین اینکه زورشون زیاد بود، به خاطر اخلاق و رفتار خیلی خیلی خوبشون، برای بقیه الگو بودند.

اسلاید 8-9-10: و باز در مجلسی كه پیغمبر اكرم (ص) خویشاوندان نزدیك خود را جمع و به دین خود دعوت نموده فرمود:

“نخستین كسی كه از شما دعوت مرا بپذیرد خلیفه، وصی و وزیر من خواهد بود. تنها كسی كه از جای خود بلند شد و ایمان آورد علی (ع) بود و پیغمبر اكرم (ص) ایمان او را پذیرفت و وعده­ های خود را درباره‌اش امضا نمود و از این روی علی (ع) نخستین كسی است در اسلام ایمان آورد و هرگز غیر خدای یگانه را نپرستید”.

اسلاید 15-16-17: وقتی پیامبر به مدینه رسیدند، قبل از ورود به مدینه، در محله­ای به نام قبا وارد شدند و چند روز در آنجا صبر کردند تا حضرت علی به همانجا برسند و با حضرت علی باهم وارد مدینه بشن. پیامبر از حضرت علی خواسته بودن که چند روز درمکه بمونن تا امانت­های مردم که نزد پیامبر بوده رو برگردونند، بعد به همراه مادرشون و دختر پیامبر به مدینه بیان. تقریبا 10 روز طول کشید تا حضرت علی آمدند، اما این خیلی جالبه که حضرت علی انقدر برای پیامبر عزیز بودن و مقامشون پیش پیامبر بالا بوده که حاضر نشدند بدون ایشون وارد مدینه بشن و خواستن مردم مدینه در اولین برخوردشون با پیامبر، حضرت علی که جانشینشون هستند رو کنار ایشون ببینند. وقتی حضرت علی به قبا رسیدند، پیامبر خیلی خوشحال شدند و بعد، با ایشون به مدینه وارد شدند.

نمایش اهمیت راستگویی و زشتی دروغ گویی

خارجي – روز – بيابان قديم الايام

قديم الايام است. دو مرد در بيابان بساط نان و پنيري پهن كرده ­اند و مشغول خوردن هستند. كارواني به آنجا مي ­رسد.

قافله دار: همين­ جا مي ­ايستيم.

كمك قافله دار: (رو به كاروان داد مي­ زند) همين­جاااااا مي ­ايييييييستييييييم

قافله دار: عجب آفتاب سوزاني، كمي كه جلوتر برويم در راهمان ابرهاي باران­ زا وجود دارد. شايد اگر باران آمده ­باشد آنجا بركه­ يا گودالي پر از آب باشد.

كمك قافله دار: پس راه بيافتيم تا آنجا استراحت كنيم.

قافله دار: نه، راه طولاني بوده و مسافرها خسته­ اند. چند لحظه ­اي استراحت مي­ كنيم.

كمك قافله دار : اگر باران نباريده باشد چه؟ آن وقت چكار كنيم؟

قافله دار : اگر باران نباريده باشد به راهمان ادامه مي ­دهيم. تا به چاه آب يا قنات آبي برسيم. جلوتر از آن كه برويم قناتي هست.

بعد از چند ثانيه سكوت يكي از مردان در حالي كه نان و پنيرش را مي­ خورد داد مي ­زند.

مرد بياباني ١: خدا قوت. بفرماييد مهمان شويد. (به بساطش اشاره مي­ كند) قابل شما را ندارد. نان و پنير است. مقداري آب هم هست بفرماييد بنوشيد.

قافله دار :  ممنون

مرد بياباني ٢: به كجا مي­ رويد؟

• آري. شما آنها را ديده ­ايد؟
• بياباني١ : خيلي وقت است از اينجا رفته ­اند. به گمانم به سمت قناتي رفته­ اند كه از اينجا كمي عقب­تر است (به ديگري نگاهي مي­ كند و هر دو به همديگر لبخند مي­ زنند و دوباره چهره جدي به خود مي ­گيرند)
• عقب تر؟
• بياباني١ : بله قافله دار گفت جلوتر ابرهاي باران زاست و احتمال طوفان و صاعقه. چون قافله تشنه بود به عقب بازگشتند. به عقب برگرد. بفرماييد لقمه ­اي نان و پنير.
• باشد باشد سپاسگزارم بروم تا دير نشده خدا نگهدار

مرد خسته از صحنه خارج مي­ شود.

مردان بياباني بلند بلند مي­ خندند. دلشان را از خنده مي­ گيرند و روي زمين مي ­افتند.

• بياباني١ : قيافه ­اش را ديدي؟ (اداي مرد خسته را در مي ­آورد) : باشد باشد بروم تا دير نشده.
• بياباني٢ : (­مي­ خندد) طفلك بيچاره. (مي­ خندد)
• احتمال طوفان و صاعقه ! (هر دو مي­ خندند)
• خدا را شكر. چند وقتي بود از ته دل نخنديده بودم.

كاروان از سمتي كه از صحنه خارج شده بود وارد مي ­شود.

• قافله دار : سلام بر شما
• مردان بياباني : (با تعجب) سلام بر شما
• قافله دار : با خبر شديم كسي از كاروان جا مانده بازگشتيم تا كمي بيايستيم.
• بياباني ٢ : آن مرد را ما ديديم.
• ديديد؟
• بياباني ٢ : بله به سمت شما راهنمايي­اش كرديم. حال راه بيافتيد تا يكديگر را گم نكنيد.

•     مواظب گرگ­ هاي بيابان باشيد. اين آتش را هم خاموش كنيد.
• مردان دهانشان كمي باز مانده.
  • بياباني١ : خداحافظ شما هم باشد. به عقب باز مي ­گرديد؟
  • قافله دار : عقب؟ نخير به راهمان ادامه مي­ دهيم.
  • بياباني١: ااااا بله بله جلو اشتباه كردم منظورم همان جلو بود.
  • قافله دار : خب آفتاب نزديك است كه طلوع كند. ما زودتر راه مي ­افتيم تا نماز شما قضا نشود.
  • هر دو بياباني : بله بله نماز. نزديك است كه آفتاب طلوع كند .
  • از اين كه كوزه ­هاي آبتان را به ما بخشيديد تا تشنه نمانيم سپاسگزاريم. كوزه ­هايتان را دوباره پر از آب كرديم

  مي­ توانيد با آب كوزه­ ها وضو بگيريد.  مرحبا بر شما ! خداوند بخشنده است و بخشندگان را دوست دارد.

  • بياباني٢ : قابل شما را نداشت.

  قافله از صحنه خارج مي­ شود و مرد خسته مي ­ماند.

  • مردان بياباني ٢ : تو، تو، تو يعني شما.

  مرد خسته فقط نگاه مي­ كند.

  • مردان ٢ :  شما …. رفتند ….. قافله …..

  مرد خسته فقط نگاه مي­ كند. يكي از دو مرد  ديگري را،  در حالي كه مرد خسته  را نگاه مي­ كنند، نجوا كنان خطاب قرار مي­ دهد:

  • بياباني ٢ : چرا چيزي نمي ­گويد؟ حرفي، سخني بيا فرار كنيم. نكند مي­ خواهند دسته جمعي بريزند سرمان و كتكمان بزنند.
  • بياباني ١ : به كجا فرار كنيم. چرا بزنند مگر چه كار كرده ­ايم كه بخواهند بزنندمان. كمي شوخي كرده ­ايم تا بخنديم. كمي او را به عقب بازگردانديم. فقط همين.
  • بياباني٢ : بيا از خودش بپرسيم كه چرا اين گونه است.

• بياباني٢ : از كدام كاروان صحبت مي­ كنيد كاروان از اينجا زياد مي­ گذرد.
• از همان كارواني صحبت مي­ كنم كه به قافله دارش گفتيد گياه جمع مي­ كنيد تا نزد طبيب ببريد در صورتي كه گياهي وگزنه ­اي در اين بيابان نيست تا جمع كنيد.  به جا مانده آن كاروان، يعني من، گفتيد كه كاروان به عقب برگشته ­است در حالي كه رد پاي شتران را جلوي راه خود مي­ ديدم. گفتيد چون قافله تشنه بود به عقب بازگشتند در حالي كه اگر در راه آبي بود كوزه ­هاي خود را از آب پر كرده بودند تا تشنه نمانند. در هر صورت هم من و هم قافله دار پي برديم كه به شما نمي­توان اعتماد كرد.

 آنان فهميدند كه ممكن است من را به دروغ راهنمايي كرده باشيد. براي همين با خود گفتند باز مي­گرديم همان جا و همان جا توقف مي­ كنيم اگر شما من را نديده باشيد و هنوز نرسيده باشم كه هـيچ. منتظرم مي­ شوند تا به آن­ها برسم و اگر مرا ديده باشيد و درست راهنمايي­ام كرده باشيد در راه همديگر را مي­ بينيم و اگر به دروغ راهنمايي­ام كرده باشيد بعد از پيدا نكردن آن­ ها، دوباره به همان جايي باز مي­ گردم كه بلد بودم. يعني برمي­ گردم همين­ جا.

من نيز بعد از آنكه از شما دروغ شنيدم، پشت تپه ­اي پنهان شدم و راست را پس از خنده­ هاي شما فهميدم. منتظر شدم تا كاروان دوباره برگردد.  پس در اين فاصله به دنبال چاه آبي گشتم كه سرنخ ­هايي از آب پشت آن تپه يافتم.

• بياباني١ : ما فقط خواستيم كمي شوخي كرده باشيم و بخنديم.
• شما قلبي پاك ودستي بخشنده داريد. نگذاريد دروغ ­هاي كوچك راه را براي دروغ­ هاي بزرگتر باز كند و سايرين از سخنان شما سردرگم و گمراه شوند. هرچند كه اين دروغ به نظر شما كوچك و يك شوخي بود اما براي من كه خسته و بي­رمق بودم و قافله ­اي كه تشنه و خسته بود،  دروغي بزرگ و ظلمي بسيار بود. به هر حال راه طولانيست و زمان كم است. بايد بروم منتظرم هستند. از جوانمردي شما بسيار سپاسگزارم. شما به تشنگان كوزه ­هاي آب خود را داديد و سفره نان و پنيرتان را برايشان پهن كرديد. خداوند همه ما را به راه راست هدايت كند. خدا حافظتان باشد.

مرد از صحنه خارج مي ­شود.

• فعالیت راستی (کار در منزل)
• سؤالات زیر را از بچه ­ها بپرسید و اجازه دهید تا همه پاسخ دهند.
• بچه ­ها، وقتی بقیه با صداقت با شما رفتار می­کنن چه احساسی دارین؟
• وقتی بهتون دروغ می­گن یا حرف اشتباه می­زنن چی؟
• نسبت به کسانی که همیشه سعی می­کنن با شما صادق باشن چه حسی دارین؟
• نسبت یه کسی که بهتون دروغ می­گه چه حسی دارین؟
• وقتی که خودتون بین نگفتن حرف راست و راست گویی، راست گویی رو انتخاب می­کنین و حقیقت رو می­گین چه حسی دارین؟
• آیا کسی تو ذهنتون هست که حقیقت رو نمی­گه؟ اگه اره نمی­خوام نام ببرین فقط بگین چه حسی نسبت به اون­ها دارین؟ یا دوست دارین صادقانه چی بهشون بگین؟
• به نظر شما دروغ آدم­ها همیشه پنهان می­مونه و کسی نمی­فهمه که دروغ گفتن؟ بله درسته بیشتر وقتا دروغ بر ملا می­شه و به قول معروف ماه پشت ابر نمی­مونه و بیرون میاد و فقط آبروی کسی که دروغ گفته ریخته می­شه…
• خب حالا این سنجاق و تیکه نمد یا پارچه یا مقوا رو بگیرین و به لباستون یا کیفتون بزنین. این نشان راستگویی و صداقت شماس. سعی کنین همیشه به همراه داشته باشین و همیشه حتی اگر این سنجاق سینه با شما بود و چه نبود سعی کنین که حرف راست و حقیقت رو بزنین و دروغ نگین. همونطور که خودتون گفتین دروغ گویی زشته و ما آدم­ ها از انسان دروغگو خوشمون نمیاد. غیر از اون هم دروغ یه گناه خیلی خیلی بزرگه که خداوند ما رو از اون نهی کرده و از ما خواسته همیشه حرف راست و حقیقت رو بزنیم. به خاطر هم ه­ی این دلیل­ ها ما همیشه سعی می­ کنیم که آدم راستگویی باشیم و این نشان هم برای اینه که تا مدتی یادتون باشه و حواستون پرت نشه و به پدر مادرهاتون هم نشون بدین که بدونن این چه نشانیه.

او یار محمد ص                او یار خدا بود

در چشم و دل او              آثار خدا بود

او بود که می برد              نان پیش یتیمان

مردی که به لب داشت         ذکر خوش قرآن

با هیچ ستمگر                 او صلح نمی ­کرد

او دادگری بود                 بسیار جوانمرد

او بود که خوابید              در جای محمد

دنیای علی (ع) بود            دنیای محمد (ص)

شاعر:جعفر ابراهیمی (شاهد)

تو جان جانی علی

چه مهربانی علی

تو جانشین خورشید

در آسمانی علی

تو اولینی علی

تو بهترینی علی

همیشه می ­درخشی

مثل نگینی علی

چه پاک و با صفایی

تو هدیه خدایی

 تو را صدا می­ کنیم

که آشنا و نمایی

علی علی جان ماست

قله ایمان ماست

ما همه خاکیم و او

مژده باران ماست

شاعر : شكوه قاسم نيا

کلیپ یا علی مولا

http://www.hodhodfarsi.tv/play_movie.php?montajatmove_id=796

داستان پسر عزیز کعبه

علي عليه السلام کم‌کم بزرگ می­شد. حالا وقتي او در کوچه‌هاي مکه مي‌دويد، زن‌ها و مردها او را نشان مي دادند و با تعجب مي‌گفتند: «اين پسر، همان عزيز کعبه است. اين پسر، همان فرزند کعبه است!»

در يکي از روزهايي که علي (ع) دو ساله بود، با چند پسر بچه ديگر در گوشه‌اي بازي مي‌کرد. در آن نزديکي چاهي بود که مردم از آن آب مي‌کشيدند. در ميان بازي ناگهان، يکي از بچه‌ها که لبه چاه ايستاده بود پايش لغزيد و به چاه افتاد. حضرت علي (ع) که کنار پسرک ايستاده بود با همان جثه کوچکش پاي پسرک را گرفت.

پسربچه با سر به چاه افتاده بود، حالا در دهانه چاه آويزان بود و جيغ مي‌کشيد. از سر و صداي پسربچه، مادرش به آنجا دويد و ناگهان پسرش را ديد که در چاه آويزان است و پسربچه دو ساله­اي پايش را گرفته و او را نگه داشته‌است. مادر آن قدر از ديدن آن صحنه تعجب کرد که به جاي کمک براي نجات کودکش، زن­هاي ديگر را صدا کرد، تا بيايند و آن صحنه­ی عجيب را ببينند. زن فرياد زد: «اي زنان مکه بياييد تماشا کنيد. بياييد ببينيد چگونه عزيز کعبه، پسرم را از مرگ نجات داده‌است!»

زن‌ها به سر چاه دويدند و پسرک را از افتادن به ته چاه نجات دادند و سر و روي حضرت علي (ع) را غرق بوسه کردند. حضرت علي عليه السلام که عزيز بود، عزيزتر شد. فاطمه و ابوطالب که عزيز و گرامي بودند، با داشتن چنين فرزندي، عزيزتر شدند.

چند سالي گذشت. حالا علي عليه السلام شش ساله بود. آن سال خشکسالي بود. باران نمي‌باريد. بيابان خشک و بي‌علف بود. مزرعه‌ها بي‌محصول بودند. گندم براي آرد کردن و آرد براي نان پختن کم بود. گله‌ها از بين رفته بودند. قحطي و خشکسالی بود. ابوطالب که پنج فرزند داشت، در اين سال قحطي به زحمت افتاده بود. بچه‌هايش در سختي و زحمت بودند.

حضرت علي (ع) ده ساله، چند لحظه ­اي فکر کرد. حضرت محمد (ص) پسرعموي امين او، پسرعموي راستگو و مهربانش، او را به پرستش خداي يکتا دعوت مي‌کرد. حضرت علي عليه السلام پيش پاي پسرعمويش زانو زد و گفت: اي پسرعمو، گواهي مي‌دهم که خدايي جز خداي يکتا نيست و تو فرستاده و پيامبر او هستي.

حضرت محمد به حضرت علي ده ساله چشم دوخته‌بود. آن قدر از حضرت علي (ع) خوشش آمده‌بود که خم شد و دهان کوچک او را بوسيد.

حالا حضرت علي خوشحال بود. حس مي­کرد، وارد دنياي تازه­اي شده‌است. حس مي‌کرد، چيز تازه‌اي ياد گرفته‌است. در همين فکر‌ها بود که بلند شد تا به خانه خودشان برود. از خانه پسرعمويش بيرون آمد. در کوچه به پدرش ابوطالب رسيد. ابوطالب که هر وقت علي را مي‌ديد، لبخند به لب‌هايش مي‌آمد، از پسر کوچکش پرسيد: «چه خبر پسرم، از پسر عمویت چه خبر داری، چطور است؟»

– بله پدر جان. پسر عموی عزیز توسط خداوند یکتا، خداي آسمان‌ها و زمين، که تو پرستش می‌کنی برای پیامبری و هدایت مردم برگزیده است و او دیگر محمد رسول الله است. پيامبر خداي يگانه!

– دين محمد چگونه ديني است؟

حالا ديگر حضرت علي عليه السلام پسر ده ساله ابوطالب نبود. مرد بزرگي بود که با ابوطالب، با بزرگ قريش حرف مي‌زد. حضرت علي عليه السلام در جواب پدر گفت: «دين محمد، مقدس‌ترين دين‌هاست. دين خداي يگانه است. دين پدربزرگ ما ابراهيم است.»

ابوطالب پرسيد:«محمد چه مي‌گويد؟»

– يعني تو به پسرعمويت ايمان آورده‌اي؟

– بله پدرجان. به محمد و خداي او ايمان آورده‌ام.

– کار خوبي کردي پسرم. هرگز از پسرعمويت دست برمدار و هرگز او را تنها نگذار.

از آن به بعد، حضرت علي هميشه در کنار پیامبر بود و لحظه‌اي از او جدا نمي‌شد. حالا حضرت علي (ع) مثل بوته گل بود و حضرت محمد صلی الله علیه و آله مثل چشمه گوارا. حضرت علي تشنه بود و لحظه به لحظه از اين چشمه­ ی پاک مي‌نوشيد. حالا حضرت علي عليه السلام مثل کودک بود و محمد مثل مادر. حضرت علي عليه السلام دوست داشت صبح وقتي که بيدار مي‌شود، چشمش به چهره مهربان “حضرت محمد (ص) بيفتد و شب با زمزمه‌هاي او به خواب رود.

انیمیشن تولد آفتاب

http://film.tebyan.net/film/107086

بازی حروف درهم ریخته

بهتر است برای جذابیت بیشتر و بهتر سرگرمی؛ ایجاد انگیزه تدبر و تفکر، موضوع اصلی و مورد بحث را مستقیماً به دانش‌آموزان نگوییم و سعی کنیم با روشی که ایجاد می‌کنیم خود دانش‌آموزان حدس بزنند تا خود را صاحب آن بدانند و تا آخر کلاس با ما همراهی کنند و ماندگاری آن بیشتر باشد. یکی از روش‌های تدریس غیر مستقیم حروف درهم ریخته است. حروف بعضی کلمات داخل متن درهم ریخته شده­ و داخل پراتنز قرار گرفته است. از دانش‌آموزان بخواهید که متن را مطالعه کنند و حروف درهم ریخته آن را به طور صحیح در بالای آن یا در زیر صفحه یادداشت کنند.

علی بن ابی‌طالب، امیرالمؤمنین (علیه السّلام)، امام اول شیعیان در سیزدهم ماه رجب سال سی‌ عام الفیل (ده سال پیش از بعثت)، در مکه و در (ب ک ع ه)، متولّد شدند. پدر آن جناب، حضرت ابو طالب (م ع و) ی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) فرزند عبدال (م ط ب ل)، و مادر ایشان، حضرت فاطمه بنت (ا د س)؛ بنابراین، پدر و مادر حضرت علی (علیه السلام) هر دو هاشمی یعنی از اولاد حضرت هاشم، جد پیامبر هستاند.

آن حضرت در (ش ش) (شش برای خنداندن بچه ­ها انتخاب شده ­است) سالگی در اثر قحطی که در (م ه ک) اتفاق افتاد، بنا به درخواست پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از خانه پدر به خانه (ر پ ی م ا ب) (صلی الله علیه و آله) منتقل گردید و تحت سرپرستی و پرورش مستقیم آن حضرت درآمد.

امام علی (علیه السّلام) (و ا ن ی ل) کسی بود که به پیامبر (صلی الله علیه و آله) ایمان آورد و همیشه در کنار آن حضرت بود و در هیچ امری با پیامبر (صلی الله علیه و آله) مخالفت نکرد. پیامبر (صلی الله علیه و آله)، یگانه دختر محبوب خود (ا م ط ه ف) (علیها السّلام) را به وی تزویج نمود و در موقعی که میان اصحاب خود عقد اخوت یا برادری می­ بست، او را (ر د ا ب ر) خود قرار داد.

پیامبر عظیم الشأن اسلام (صلی الله علیه و آله) به امر پروردگار، بارها حضرت علی (ع) را به عنوان جانشین و (و ی ص) خود به مردم معرفی فرمود که مهم‌ترین آن در (ی د ر غ م خ) بود.

امام علی (علیه السلام) در سن ۳۳ سالگی و بعد از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله)، (م ا ت م ا) امت را عهده‌دار شد، ولی عده‌ای مانع شدند از این که ایشان حکومت ظاهری امت را به عهده بگیرد. آن حضرت، پس از بیست و پنج سال صبر و سکوت و بعد از کشته شدن (ث ع م ن ا) (خلیفه سوم)، با اصرار زیاد مردم، به حکومت ظاهری رسید و نزدیک به (ج پ ن) سال حکومت کردند و در سن 63 سالگی در شب بیست و یکم ماه مبارک (ن ض م ر ا) بر اثر ضربت یکی از مسلمانان منحرف به نام ابن ملجم به شهادت رسیدند.  مرقد مطهر آن حضرت در (ن ف ج) اشرف واقع در کشور عراق می‌باشد.

پایان/ نتیجه گیری و دعای فرج:

خب دوستای عزیزم عیدتون دوباره مبارک. برنامه چطور بود؟ کجاش رو دوست داشتین؟ (منتظر جواب بچه ­ها بمانید). خب هر کی تو یه جمله بگه که از کجای برناممون چی یاد گرفته و کجای برنامه رو دوست داره برای دوستاش یا مامان باباش تعریف کنه؟ (منتظر جواب بچه­ ها بمانید).

خیلی خوبه آفرین، به نظر من که خوش به حال کسایی که شما می­خواین براشون این چیزایی که امروز یاد گرفتین رو تعریف کنین و خوش به حال من که الان از همتون این همه چیز خوب شنیدم و باز خوش به حال هممون که امام به این بزرگی و مهربونی و خوش اخلاقی داریم که انقدر پیش خدا و پیامبرش عزیز و دوست داشتنیه. بچه­ ها به نظرتون از کجا می ­تونیم بفهمیم که امیرالمؤمنین (ع) پیش خدا و پیامبرش عزیز بوده و مقام به این بلندی داشته؟

بله درسته، اول از همه از قرآن فهمیدیم و آیه­ ای که با هم خوندیم و توی اون آیه خدای مهربان به ما گفته بود که امیرالمؤمنین (ع) فردی بودن که برای حفظ جان پیامبر و فرستاده­ ی خداوند و برای این که هدایت مردم به وسیله حفظ جان پیامبر ادامه پیدا کنه جان خودشون رو به خطر انداختند و در بستر و رختخواب پیامبر (ص) خوابیدند. اینطوری ایشون از پیامبر و دین اسلام با شجاعت و توکل محافظت کردن.

دیگه از کجا می­ تونیم بفهمیم؟ بله دیگه از وقایعی که در تاریخ اتفاق افتاده و تو کتابا به دست ما رسیده می­ تونیم بفهمیم، از روایاتی که از زبان پیامبر (ص) گفته شده و به ما رسیده. ما داستان ­های خیلی زیادی داریم که نشون می­ده امام علی (ع) خیلی انسان خاص و عزیزی بودن. مثلا طوری که ایشون به دنیا اومدن در کعبه و به کمک فرشتگانی که مادر عزیز ایشون رو یاری کردن. نام گذاری حضرت علی که از طرف خداوند انجام شده و نامی که برازنده­ ی شخصیت و حقیقت وجود ایشون بوده رو خدا براشون انتخاب کرده. اینکه ایشون همیشه کمک و یار پیامبر عزیز ما بودن و ایشون رو هیچ وقت تنها نگذاشتن و حتی ایشون اولین مردی هستن که در کودکی به پیامبر (ص) ایمان اوردن و خداپرست بودن.

ایشون از کودکی پیش پیامبر (ص) بودن و همه چیز رو از ایشون یاد گرفتن و در نتیجه همه­ ی رفتار و اخلاقشون شبیه پیامبر محمدی بوده. ایشون خیلی خیلی شجاع بودن و مهربان و همینطور بخشنده و هزاران اخلاق خوب دیگه داشتن که ما حتی نمی­ تونیم همش رو بگیم و بفهمیم.

فقط می­ تونیم خدا رو شکر کنیم و سعی کنیم فرزند امیرالمؤمنین رو که الان امام ما هستن و خوبی­ های ایشون رو به ارث بردن رو دوست بداریم و بهشون افتخار کنیم و به یادشون باشیم و برای اومدنشون و پر کردن دنیا با خوبی­ هاشون دعا کنیم. ما دوست داریم امام زمان ما که مثل امیرالمؤمنین (ع) مظهر عدالت و مهربانی و خوش اخلاقی هستن بیان و ما از بودنشون لذت ببریم و ازشون کارهای خوب یاد بگیریم. حالا همه با هم بایستیم و برای ظهور ایشون دعا کنیم.

• خواندن دعای فرج رو به قبله و ایستاده به احترام ایشان

http://film.tebyan.net/film/151746

فعالیت راستی (کار در منزل)

• سؤالات زیر را از بچه­ ها بپرسید و اجازه دهید تا همه پاسخ دهند.
• بچه ­ها، وقتی بقیه با صداقت با شما رفتار می­کنن چه احساسی دارین؟
• وقتی بهتون دروغ می­ گن یا حرف اشتباه می­زنن چی؟
• نسبت به کسانی که همیشه سعی می­کنن با شما صادق باشن چه حسی دارین؟
• نسبت یه کسی که بهتون دروغ می­گه چه حسی دارین؟
• وقتی که خودتون بین نگفتن حرف راست و راست گویی، راست گویی رو انتخاب می­ کنین و حقیقت رو می­ گین چه حسی دارین؟
• آیا کسی تو ذهنتون هست که حقیقت رو نمی­گه؟ اگه اره نمی­خوام نام ببرین فقط بگین چه حسی نسبت به اون­ها دارین؟ یا دوست دارین صادقانه چی بهشون بگین؟
• به نظر شما دروغ آدم­ها همیشه پنهان می­مونه و کسی نمی­فهمه که دروغ گفتن؟ بله درسته بیشتر وقتا دروغ بر ملا می­شه و به قول معروف ماه پشت ابر نمی­مونه و بیرون میاد و فقط آبروی کسی که دروغ گفته ریخته می­شه…
• خب حالا این سنجاق و تیکه نمد یا پارچه یا مقوا رو بگیرین و به لباستون یا کیفتون بزنین. این نشان راستگویی و صداقت شماس. سعی کنین همیشه به همراه داشته باشین و همیشه حتی اگر این سنجاق سینه با شما بود و چه نبود سعی کنین که حرف راست و حقیقت رو بزنین و دروغ نگین. همونطور که خودتون گفتین دروغ گویی زشته و ما آدم­ها از انسان دروغگو خوشمون نمیاد. غیر از اون هم دروغ یه گناه خیلی خیلی بزرگه که خداوند ما رو از اون نهی کرده و از ما خواسته همیشه حرف راست و حقیقت رو بزنیم. به خاطر همه ی این دلیل­ ها ما همیشه سعی می­ کنیم که آدم راستگویی باشیم و این نشان هم برای اینه که تا مدتی یادتون باشه و حواستون پرت نشه و به پدر مادرهاتون هم نشون بدین که بدونن این چه نشانیه.